süslüler tartışılır belki ama bazen bir dost ile görüşmeyi kesmek sevgiliyle ayrılmaktan daha ağır geliyor insana. özellikle de cidden yakın arkadaş dediğiniz, belki senelerdir yanınızda olan insanla. hiç bu tarz bir ayrılık yaşadınız mı? olay neydi? sonrasında hayatınızda ne gibi değişiklikler oldu? paylaşırsanız sevinirim

burada benzer sorular gördüm benim de kafam biraz karışık paylaşacak kimsem yok size sormak istedim.

ben 1 yıldır evliyim yaşlar 29 yaşındayım, eşim de 32 yaşında. eşimin 35 yaşında abisi ve 32 yaşında eşi var. 

yaşları niye verdim bilmiyorum ahsjsj neyse, ben evlendiğimizden beri çok samimi olmak istemedim, buna çaba sarf etmedim ayrıca yapım böyle, zor bir çocukluk geçirdim aile konusunda da sorunlarım oldu hala terapi alıyorum.  eşimin abisi ve eşi ise tam tersi çok mıçmıçlık seviyorlar, özellikle eşi sanki kanka olmalıymışız gibi davranıyor ama ben mesafe koydukça buna bozuluyor. 

aynı şey eşimin anne babası için de geçerli, ben mıçmıçlık sevmiyorum sadece anne baba diyorum mesela ama abisinin eşi elti oluyor sanırım o annecim babacım diyor, sürekli görüşüyorlar. haftanın 3 günü birlikteler min, ben 9-6 çalışıyorum öyle bir vaktim yok ama bunu anlatamadım.

haliyle kayınvalidem ve eltim sıkı fıkı ve sürekli görüşen haldeler olabilir beni zorlamadıkları sürece beni ilgilendirmez diye düşünüyordum ama benimle ilgili hakkımda konuştuklarına kulak misafiri oldum, bu beni aşırı rahatsız etti, işte soğuk nevale, suratsız tarzında ve hem üzüldüm hem sinirlendim.

eşime söylemeli miyim açık açık, bu arada benim yapımı biliyor ve beni her hafta görüşmem annecim falan demem için zorlamıyor ama işte karşı tarafda sürekli bunları yapıp alkış almaya çalışan biri var ondan benim yapmayışım daha çok göze batıyor.

selam. böyle bir soru soracağım 2-3 yıl önce asla aklıma gelmezdi, hayat neler getiriyor şaşkınım. senelerce arkadaşlıklarım oldu, yakın arkadaşlarım oldu zaten küçüktük ortaokul lise hiç sorunlar yaşamadım. hatta lisede öyle güzel arkadaş grubum oldu ki. üniversiteye geçildi geçileli (4 sene oldu ama ben tekrar hazırlandığım ve hazırlık okuduğum için 2.sınıftayım) soğukluk girdi gibi hissediyorum. gayet normal bu arada, hepimiz farklı çevrelerdeyiz, bambaşka bölümlerdeyiz, gözden ırak gönülden de ırak olur. ancak ben üniversitede de kafama göre arkadaş edinemediğimi fark ettim son 2-3 haftadır. sürekli dön dolaş aynı konular bir masada. dayanamıyorum. kendimi yakın hissedemiyorum. diğer bahsettiğim grupla da ha deyince görüşülmüyor normal olarak, e git gide onlarla da uzaklaştım sanki sürekli onları ben darlıyor ben toparlıyor gibiyim. oradan da elimi ayağımı çekince onlar da yazmaz oldu eskisi gibi. ağlamak istesem açıkça çekinmeden arayacağım tek bir arkadaş sayamıyorum. hep oynuyorum insanların karşısında son dönemde, kendim olamıyorum. dostluk diye birşeye inancım kalmadı. son 15-20 gündür sorgulama halindeyim. çok yoruldum, biraz nasihat biraz tavsiye beklerim.

kızlar selam, birkaç gün abimde kaldık. farklı bir şehirde yaşıyoruz normalde, düğün vardı, gelmişken de biraz kalalım istedik. emrivaki yapmadık, onlar da kalın diye ısrar ettiler. neyse benim eşim biraz gamsız biri maalesef. bu konuda ne kadar konuşsam da onu değiştiremedim. eve misafir gelince de aynı, bir yere gidince de aynı. bilgisayarını alır çekilir kenara, sohbete katılmaz. kafasına göre buzdolabını açar, atıyorum dolapta bir tatlı mı var alır yer. börek mi gördü, alır yer. böyle biri ve defalarca uyarmama rağmen değişmedi. bu şehirde halam da var. ailecek onlara yemeğe gittik. eşim sofrada salatayı görünce "oh be marulsuz salata sonunda" dedi. abimin eşi de "sevmediğini söylesen koymazdım" dedi. eşim de "bana ne ne koyarsanız koyun" gibi bir şey söyledi. kızın suratı düştü iki seksen. ben de akşam eve gelince balkondayken konuşmak istedim. neden herkesin içinde bozdun falan dedim, o da ne dedim ki, kötü bir şey söylemedim dedi. ben de "insanların içinde küçük düşürdün, surat astın" falan dedim. o da kim kimi küçük düşürdü, kaç gündür elimden geleni yapıyorum, memnun edememişim gibi davranan senin eşin dedi bana. yine ben yumuşatmaya çalıştım, işte onu biliyorsun öyle napalım falan dedim. o da bana "iyi o zaman bana dediklerini eşine söyle o zaman, beni kenara çekip azarlıyorsun eşinin huyunu bilmene rağmen" dedi. neymiş eşimin huyu dedim. e çekinecek biri değil, istediğini yapıyor zaten, marulu sevmediğini mi söyleyemedi yani dedi. ne demek istiyorsun dedim. sonra abim geldi balkona ne oluyor diye bakmaya. o da bana bozuk bozuk konuştu. sonra sabah döndük zaten. şu an konuşmuyorum abimle. anneme anlattım. annem de eşimin kimseyi beğenmediğini, tenezzül edip konuşmadığını falan ima etti. eşimin ağırlanması zor biri olduğunu falan söyledi. tamam ama ben ne yaptım ki yani, eşim evet aileme karşı soğuk ama benim bir suçum yok ki bu konuda, arada yanan ben oldum resmen ve eşimin yine umurunda bile değil. sizce ben abimi arayım mı yoksa özür mü bekleyeyim?

psikolojik olarak çökmüş bir haldeyim. buna sebep olan eşimin ta kendisi ve ailesi. bu aralar ciddi olarakta artmış bir şekilde devam ediyor. kaç kere konuştum konuşarak derdimi bana davranış şeklini anlattım ama asla anlamadı. resmen söylediklerimi duyuyor ama duymamış gibi davranıyor. en son artık iyi hissetmiyorum artık şunu bunu yapmaktan vazgeç diye baya konuştum ama anlamadı. gerçek anlamda bu psikolojiden çıkamıyorum ve kendime bir şey yapmaktan zarar vermekten korkuyorum dedim. bunu bayadır içimde düşünüyorum ama ardımda bırakamayacağım kişiler var. onlar için yaşama tutunmaya zorluyorum kendimi. bunları bildiği halde hala beni anlamamakta ısrarcı ve psikolojik yardım almak istediğimi belirtmeme rağmen buna karşı. bu yüzden boşanmaya karar verdim fakat ailem bunun için boşanılmaz,sen şımarıklık yapıyorsun diyor ve kimse bas bas ölmek istiyorum dediğim halde ciddiye almıyor beni. bir gün kendime bir şey yaparsam vicdan olarak nasıl olacaklar acaba. gerçi eşimin çok umrunda olmaz fakat ben boşanmaya karar verdim. sadece bu konuda ne yapabilirim kendimi nasıl toparlarım boşanmaya karar vermekle iyi mi yapıyorum bana akıl verin süslüler. anlatacak,anlatsamda ciddiye alıp akıl verecek kimsem yok.

objektif bir şekilde yorumlarsanız sevinirim çünkü ben bayağı şaşkınım şu an. yurtdışında okuyorum, 7-8 ay kadar önce havaalanında bir kızla tanıştık, aynı ülkeye gittiğimizi öğrenince irtibatta kalalım diyip arkadaş olduk (farklı şehirlerdeyiz) ara sıra birbirimize hal hatır sorup muhabbet ediyorduk. 2 gün önce kız bana mesaj atıp benim olduğum şehirde bir işi olduğunu ama birkaç saat için git gel yapmak istemediğini, bende kalıp kalamayacağını sordu. ben de tabi gel diyip adresimi verdim. gelip 1 gece kaldı, 2 gün boyunca da şehri gezdik birlikte. hiçbir sıkıntı olmadı gayet normal takıldık yemeğini yaptım yatağını hazırladım gayet güzel bir şekilde ağırladım, dün akşam da gitti ve giderken de teşekkür etti her şey için. bugün fark ettim ki beni instagramdan engellemiş, gerçekten neye uğradığımı şaşırdım çünkü hiç negatif bir şey olmadı ki olsa zaten söylerdi diye düşünüyorum.. wptan yazdım bir sorun mu oldu diye ama saatlerdir interneti kapalı. ne yaşıyorum gerçekten anlamadım her ihtimali düşündüm ama gerçekten sebebini bulamadım bu hareketin. siz ne düşünürdünüz böyle bir olayda?